Substancje stałe.
Substancje przychodzące z hurtowni obecnie pakowane są w niewielkie plastikowe opakowania, w zależności od substancji mogą zawierać od jednego do nawet pięciuset i więcej gramów substancji. Niektóre apteki zamawiają substancje które są często wykorzystywane (hydrokortyzon, chloramfenikol) w opakowaniach jednogramowych, co ułatwia odważanie i sprawdzanie stanu substancji. Wadą takiego rozwiązania jest to że substancja zajmuje o wiele więcej miejsca niż kupiona w większym opakowaniu, mimo że waga jest taka sama.
Niemal każda apteka dysponuje słoikami z ciemnego szkła, z naklejonymi etykietami. Służą one do przechowywania substancji które przychodzą w większych opakowaniach. Substancje przesypujemy do czystych słoików, z tyłu słoja piszemy datę ważności substancji oraz serię. Nie należy mieszać substancji o różnych seriach i datach ważności. Seria jest niezbędna, ponieważ czasem jakaś partia towaru może zostać wycofana z obrotu, zachodzi wtedy konieczność oddania towaru do hurtowni.
Przesypywanie do słoików usprawnia pracę, ponieważ mamy pod ręką substancje najczęściej używane, i nie musimy ich szukać w szafce. Wadą jest fakt że do odważania substancji niekrystalicznych typu talk, skrobia, kwas salicylowy musimy używać łyżki. Substancje krystaliczne dają się zwykle odważać wprost z opakowań zarówno szklanych jak i plastikowych.
Substancje płynne
Spirytus przychodzi w dwóch stężeniach – 70 i 96 %. Czasem zachodzi konieczność rozcieńczenia do odpowiedniego stężenia.
Woda destylowana ma zwykle krótką datę ważności, należy zwracać uwagę na prawidłowe rozmieszczenie jej w szafce. Po otwarciu zapisujemy datę i godzinę otwarcia.
Po użyciu nalewek, syropów należy wytrzeć gwint butelki, aby zapobiegnąć zablokowaniu się korka. Jeśli nie możemy otworzyć butelki można spróbować polać gwint wodą, po czym otworzyć.
Roztwory zapasowe powinny być wykorzystywane w jak najszybszym czasie.
Utensylia.
Wszystkie utensylia wykonane ze szkła należy umyć po zakończonej pracy, dobrą praktyką jest płukanie wodą destylowaną. Aby zapobiegnąć powstawaniu zacieków można je od razu wycierać ręcznikiem papierowym do sucha.
Przygotowanie do pracy w recepturze.
Przed wejściem do receptury należy umyć ręce. Czynność ta jest często pomijana. Należy pamiętać że osoba stojąca za pierwszym stołem ma kontakt z pieniędzmi oraz z klawiaturą komputera, a na tych powierzchniach znajduje się bardzo dużo bakterii. Najpopularniejsze środki do higieny rąk to Manusan, Aldesan E. Jeżeli jest taka możliwość należy zmienić fartuch. W recepturze istnieje wiele możliwości trwałego pobrudzenia fartucha, plam z wielu substancji nie da się wywabić. Jeśli wykonujemy lek jałowy, należy założyć czepek i fartuch jednorazowy, oraz rękawiczki. Po wejściu do receptury należy zwrócić uwagę na to czy wagi są prawidłowo wypoziomowane. Przed wykonaniem leku należy najpierw naszykować niezbędne przedmioty – utensylia i opakowanie.
Czynności po wykonaniu leku.
Po wykonaniu recepturowego opisujemy sygnaturę. Dla leków do stosowania zewnętrznego używamy sygnatur pomarańczowych, do leków do stosowania wewnętrznego stosujemy białe. Załączamy numer apteczny, zgodny z tym z recepty. Wpisujemy lek do zeszytu recepturowego. Opisujemy na recepcie godzinę wykonania leku. Przenosimy lek wraz z receptą na właściwe miejsce.
